Hozana Kurdun Konak Yerin

Hozana kurdun, konak yerini.
Onun gibi, kıraç oldun ey gönül.
Anlatamadım, yıllardır sana sevgini.
Kendin hozan oldun, ey deli gönül.

Ne yapsan olmuyor, sevgili yare.
Sanki, verimsiz toprak gibisin.
Her gün açıyor, sinende yare,
Sevdiğin o yare, yakın değilsin.

Tutup ta, kendini boşuna yorma,
Nasıl olsa boşadır, bunca emeğin.
Neden nasıl diye, sakın sorma.
Cezası bu sana, hain feleğin.

Sen her zaman, sevgi gülüsün.
Sende yaşar, güzel sevdalar.
Böyle giderse, bir gün ölürsün.
Bulunur ağlayacak, sanada, canlar.