Hüda

Ve elleriyle sımsıkı kavradı nihayet,
Cam kırığı anılarını avuçlarını kesercesine

Nihayet(siz) geceye düş kırığı kimlikler büründü...
Anlamsızlıklar arasında geçen saatler
Üzerimde siyahın her tonunda, grinin göz yaşında kıyafet...
Setremde üç yama,
Biri aşk çarpışmalarından hasarlı
Ötekileri zifir gecenin belaları...
Nevruz çığlıklarından kalma ateşli naralar
Dahası gözlerimde siluetlerin kımıldamaları

Geçmişin küf kokulu anılarında dolaştım hep
göz yaşlarım Nisan sağanaklarına karıştı
Olur ya görmesinler,
Erkekler ağlamaz, öyle bilsinler..

Ağlar be hüda...
Cefasızmı sanırsın avuçlarımda sımsıkı yumruladığım anıları
Nur-i pak değildir erkeğin duyguları
Karanlıktır, siyahtır bazen
Beyazın tenine hapistir çamur değmesin diye