Hülasa

Sen yokken ben
Gecelerdeydim
İşkencelerdeydim
Bozulmuş bağlardaydım
Çırpınışlar içinde
Kördüğümlü ağlardaydım


Sen yokken
Kurudu güllerim
Savruldu küllerim
Buzlu yangınlarda
Uzak sürgünlerdeydim


Sen yokken
Baharlar bana kış idi
Sen yokken
En çok ellerim üşüdü
Üstümü yalnızlığın bile örtmedi
Ayazlarda vuruldum



Sen yokken
Balonu patlamış çocuktan beterdim
Susturanım yoktu
Ne gülüşlerim gülüş
Ne ağlayışlarım ağlayıştı


Hülasa....
Sen yokken ben de yoktum