Hürrem II

sen, ilk göz ağrım;
-güneşte yansıyan!
cama düşende endam,
-resimli aynam!
yani yalan dünyamsın.

gözbebeğimdeki dimağım
yan bakışımı alan
-yani bir kördüğüm.

sol köşedeki ahbabım
lafı uzatan dilim, ikinci çayı söyleten
arkada kalan gözlerim
-yani şahanım.

sonrasında bir olmazım
güneş gözlüğümdeki siyahım
buğulu camlardaki karaltım
dile gelmeyen yasağım
gecedeki düşüm
-yani yok'um.

şimdi ise hiçbirşey,
ne dert ortağım, ne de dermanım
işlenmeyen günahım, belki sevabım;
-yani meleğim.

belki,
serseri bir göktaşım
bazen bir güneş patlamam
bin yıldızından biri yani evrenin.

yok ki kaçışım;
galiba benim; göz kamaşığımsın,
-yani ışığım...


25.06.1999 - 2009-2012