Hüznümü Görmesinler Kuşlar

gidersem
gün henüz doğmamış olmalı
alaca bir karanlıkta çıkmalıyım sokaktan
saatim
çalmamış olmalı kalmaya

amaçsız adımladığım caddeleri her akşam
alaca karanlıkta geçmeli bu ayaklar
sessizce gitmeliyim
şaşırmalı evin betonları
saksıdaki çiçek
masa sandalye
yıllarca kahrımı çeken odam
gardolabımda ütüsüz gömleklerim
delik çoraplarım

sahiplendiğim fazla bir şey yok zaten
yumruklarımı vurduğum duvarda
yarım yamalak çalabildiğim
oyma bir bağlama asılı
bir de zamanlı zamansız
kabuslarla uyanıp
duvarlarda kalan donuk bakışlar

hepsini toplamaya kalksam
bir yılda biriktirdiklerimi
bir ömürde toparlayamam
hiçbir şey almamalı o zaman
hiçbir şey almadan gitmeliyim
unutmak için kendimi kendimde

gidersem
gün henüz doğmamış olmalı
karanlığı sevdiğimden değil
hüznümü görmesinler diye kuşlar...