Hüznün Adı Eylül

Senenin melankolik kızı eylül

Dayandın kapıma gir hadi

Sana açıktır gönül

Hayallerin ve hatıraların ayı sen

Çocukluğumun haylazlığında

Elemli gözlerle gezdiren

Saçlarını topladur

Verme rüzgarına sabahın

Rûzgârı geçse de ömrün

Sen hep hatırlanansın

Gündüzünde kaybulurken gözlerimde kederi

Gecesinde kemirir durur keşke denen serseri

Bak yine sabaha merdiven kurmuş uykusuzluğum

Bilmem ki uyursam biraz belki unutur muyum

Konuşur durur baş ucumda

Arsız, insafsız pişmanlıklar

Kov kovabilirsen hadi

Ötmek üzere kuşlar

Her günü aynı artık saymaktan yorulmuşum

Bilemedim başımı hangi taşa vurmuşum

Bir yanda büyür dertler

Bu sarı benizli mevsimde

Bir yanda depreşir geçmişten kalan düşler

Bana hicran ayısın hep yedim tokadını

Otuz beş yıl geçti

Bilmem hatırladın mı

Belki kavuşturursun

Biraz da bahtıma gül tek bir defa olsa da

Ya da bakıp uzaktan sinsice halime gül

Ya da bırak varayım kalan ömrün tadın