Hüznün Son Nakaratı...
karanlık gecelerin
karanlığında gördüğüm düşlerin
son gecesi bu gece.
artık hüzünlü bakışların,
ağlayan seslenişlerin,yakarışların
son nakaratları.
hüzün bize yakışıyordu ama
bu gece bir başka durdu gözlerimizde.
sessiz bakışlar daha bir derinlere indi sanki,
yüreklerimize.
gözlerine bakmak istemedim ben,
biliyordum.
hüznün son durağıydı bu gece.
bir vedaydı..
gözlerimiz söyledi söylenecek ne varsa
istemedim ama okudum seni.
gözlerini..
hüzün bu gece
bir başka baktı gözlerinden.
git dedi...
çaresizlik bir çare gibi yankılandı beynimde.
gittim..
ben,
senin çaresizliğin.
ben,
çaren olsam
gidermiydim..
hüzün bize yakışıyordu ama/ bu gece bir başka durdu gözlerimizde./ sessiz bakışlar daha bir derinlere indi sanki,/ yüreklerimize./ gözlerine bakmak istemedim ben,/ biliyordum./ hüznün son durağıydı bu gece./ bir vedaydı../ Hüzün ruhumuza işkence yapıyor.Bazen bize büyük zararlar veriyor.Umarım size zarar vermez.Saygılar.😙😙😙😙
Tebrikler Nurhan hanım çok güzel bir şiir👍 Hep kalanın duygularını okuyorduk /gidişin ardından....bu kez giden ...hüzünlendirdi... anladık ki...giden olmak ta zormuş ..😅
mahur beste bir kere çalindi müjganla ben hep ayni nakaratı yaşadık.. sevgimkere saygimkere
🙂😅 yıktın,ağlattın bizi ya bu hüzün senfonisinin nakaratı için teşekkür ettik.. tebrikler..🙂😙👍
çaresizlik bir çare gibi yankılandı beynimde. gittim..
ben, senin çaresizliğin. ben, çaren olsam gidermiydim..
Harika dizelerinizi kutlarim, usta kaleminiz daim olsun efendim. Tebrikler