Hüznüzan

sanki bu
eski bir zaman
düş kalk

ve sen
güllerin öldüğü
bahçedesin
hayal

saçların
şehirler aldatan
rüzgâr

ellerin yoksul
kalem boyası sever
rengi hep soluk

şu doru tay
ansızın başlayan
yağmur

ancak
kırmızı kiremitleri
kandırır

çünkü
ölülerin gözleri
hep mat

şiir ise
uzun zamandır
intizar