Hüzün

hüzündüm,

esiri olduğum yüreklerin tasasında
bir gölge
yürüdüm...

eski bir bahardım
kokular taşırdım sinemde
ağlardım...

nefrettim,
yağardım üstüme
kalırdım...

kardım,
buzul ülkesinin dağlarında
eşkiya bir yüzü okşardım

laldım,
suskular birikirdi içimde
haykıramazdım...

severdim,
sevdam tasa olur düşerdi peşime
kaybetmekten korkardım...

sarardım,
kollarımın kavşağında kalırdı
koklardım...

bitti,
uyanmaktan korkulan bir rüyaydı
uyandım...


-oysa
kar yağdığında bile kardelenleri beklerdik...-

hataydı,
gittiğin yerler baharmı sandın...

her günah
kirini barındırdığı yer kadar değerlidir

gittiğin yere düşer gölgen
karanlık sanırsın

ağlarsın...