Hüzün

Bir burukluk var içinde

Hiçbir şey tam olmuyor sende

Hep eksik, hep yarım

Yüzündeki hüznü

Boş hayallerle yıkıyorsun her sabah.

Temizlediğini düşünüyorsun

Hüznü yüzündeki hüzne katıyorsun

Daha ıssız, daha yorgun oluyorsun

Neye dokunsan sanki hüzün;

Ne yöne gitsen, ne yöne baksan...

Onca hüzün arasında umuda ihtiyaç duyuyorsun

Liman arıyorsun sığınacak

Kaçmak, saklanmak istiyorsun acılardan

Gittiğin her yere senden önce uğruyor düş kırıklığı

Nedenler arıyorsun kendine

Seni ayakta tutacak bir cevap arıyorsun

Yalnızlığın gülüyor sana

Sen ısrarla korkularına koşuyorsun

Ve yine yere düşüyorsun

Elinden hep aynı kişi tutuyor;

Hüzün!