Hüzün Dolu Yüzün

anlat..ne oldu ?
yetişemedim hüznüne
orta yerinde şehrin
yalnız ve kederli gezme
ve öpülesi sevgin,
öylesine erimesin
sokaklara taşırdığın kederlerin
benim olsun
kömür gözlerin
yangınlar içinde
kopacak gibi
fırtınalar tutsak sanki
gözyaşlarınla ördüm gecemi
senden ördüm
sabahları bulan düşlerimi
koca bir hüzün
acı dolu yüzün
umutlara açılan düşlerin durmuş
dolu vurmuş gözlerini
ruhun üşümüş
savaş açıyorum mutsuzluğa
soğuklara gömülüyorum
oysa sevinçlerin körpeydi
gülüşlerin
dört mevsim bahar ederdi
ruhumu gülistana çeviren
sesin
hayat müziğim
bedenin öylesine susuz kalmış ki
kırılıverecekmiş gibi
dayan biraz
az kaldı geçmeye
şafak söküyor yeni güne...