Hüzün Düştü Bahtıma

Hüzün ekmeğim aşım nefes aldığım hava
Yapışır yüreğime gözlerimden dökülür
Yıllardır çözülmeyen kördüğüm olan dava
Kök saldığı gönülden yel estikçe sökülür

Kalemim isyanlarda kalbimi hiç dinlemez
Bitmeyen gecelere şiirle eşlik eder
Hüzün damlar ucundan dur desem de anlamaz
Tan yeri ağarırken yoldaşım olur keder

Gün güneşle doğuyor aydınlığa merhaba
Umutlar hep parlasın değiştirsin özümü
Geçip gidiyor gençlik ömrüm oluyor heba
Yetmez mi kahpe felek güldür artık yüzümü

Şarkılardan fal tuttum hüzün düştü bahtıma
Nilüfer son umudun artık fala mı kaldı
Sultanı bulamadım viran olan tahtıma
Hayallerim düşlerim şimdi ummana daldı