Hüzün Kokulum

Hüzün kokulum

gecemin içindeyim
şimdi sırasımı? sormayın hiç.
uykularımı sabaha sakladım..
tersine akıyor içimdeki nehir.
ben karanlığa bürünüyorum.gün doğuyor.
sevmeye gücüm yok bugün,
hep keşkelerine mahkum
yoksul ve kederliyim.
bulabildiğim tüm aşklarımı
kaybetmiş bir miskinim.
ayaklarımda derin çelme izleri,
koşmaktan yılmış gibiyim
hiçbir şey istemiyorum hayattan.
pes diyorum bin defa pes.
herşeye siz sahip olun...
keşkelerimi alın benden yeter! ...
birde sevgili, o eski ve çok eski,o mahzun,o hüzün kokulum...
olsun birde anadolunun en ücra köyünde işim,aşım.
yokluğum kalsın benimle,yoksulluğumda...
dediim ya,hüzün kokulum kalsın yanımda,yeter.
herşey, şan,şöhret ve ışıklı kentler sizin.
öğretmenliğim ve o mahzun,o hüzün kokulum...
ıssız yoksul köyüm benim olsun.
bu son isteğimi,
hadi verin.

Halil İbrahim Uysal