Hüzün Kundaklar Yüreğimi

Hüzün kundaklar yüreğimi
Alnımdan kıpkırmızı öp !
Son nefesinde dudaklarım ölüme son defa gülümserken
Bilirim,
Gelmezsin vakit daha çok erken

Ben ayrılığı bayağı sevmiştim
Bir ihtimal
Ve cılız belkilerle
En fazla da beklerken seni
Gözlerine bakamam
Kıyamam,ağlayacaksın belki
Avluya bırakılmış bir çocuktur gözlerim
Kızarım,
Öfkelenirim belli belirsiz
Yine de seni çok özlerim

/ Uzakları yakın eden bir mefhumdur sevda
Mesafeden münezzeh /

Hasret,kabahatsiz dikilir durur
Hasret,mağrur
Saçlarında ki siyah gibi inatçı
Somurtkan yanıyla hoyrat
Gel ! bir uykuluk
Çelişkisiz göğsüme yat
Bulanmasın gözlerin ıslatacakmış gibi rüzgarlarımı

İnkarında değil artık
Saklı ağlamaları bu kentin
Anlamsız sokaklarında kaybolup dururum
Ve ben her gece
Işıtmasın gözyaşlarımı diye
Bir kaç yıldızcık vururum

/ Yarını algılayamam ben
Dünde zaten kartvizitim yok /

Sınır ihlalinde korkularım
Ve hayata dair yanılgılarım var
Bütün yüzleşmeler ürpertir beni
Hakikat ifşasında kaybolurum
Tut ! ellerimden
Bırakma ! sensizliğin alaycı koynuna

Hüzün kundaklar yüreğimi
Bir ağıt makamından çığlık çığlığa
Üslupsuzum,
Ninnileri söylenmemiş çocuklar gibi
Ölüm cezbederken bütün ihtişamıyla

Yalnız gönderme beni
Birazcık acele et !