Hüzün Taşımaz Eylül

Hüzün taşımaz Eylül
Bir güneş doğar yüzünün ortasına,
Bir yanında bulut ve karanlık,
Bir yanındaysa gülümser aydınlık.

Değişir an be an, hüzünle keyif, ardı ardına,
Ortak olmak isterim neşen gibi kahrına.

Değişmelisin, değişebilirsin zamana yazık,
Ruhunu serbest bıraktığın an,
Yaşamın tadını da alacaksın artık.

Sığındığın mazeret sığınaklarından çık,
Çaresizlik dediğin şeyler çaredir aslında,
Ümitsizlik yer bitirir sevdayı hüzün faslında.

Şimdi mevsimlere kusur bulma zamanı,
Yanlışın var, eylül her zaman hüzün taşımaz,
Ağaçlar dökerken yapraklarını birer birer,
Gülersen sevgiyle senin bağrında güller açar.

Gözlerim sevgi taşıyor yüzünün bulutlu tarafına,
Gönül ırmağımdan akarak, ak köpüklerle,
Bin tasan, bin kederin varmış gibi ne olur,
Bakma yüreğimin içinin derinliklerine..




Eylül / 2007 / Ankara