Hüzün Yeli

Sığmadı denizlere bunca ayrılığın acısı
Felaketim oldu sevdam
Kalmadı sığınacak tek bir liman
Güneş,ışıklarını çekti penceremden
Sağanak sağanak hüzün yağıyor yüreğime
İhanet yüklü bir soğuk hava esiyor tenime
Ve anlıyorum
Bu şehir karanlığa tutsak kalmış
Sebebi belli
Yoksun...

Bir tebessüm ederdin en karanlık gecelerde
Papatyalar açardı yeşil hareli gözlerinde
Kırmızı yanakların meyve verirdi adeta
Bakmaya doyamazdım
Sen de bir zamanlar öyle severdin ki beni
Bırakmaya kıyamazdın

Mevsimler mi girdi aramıza
Ben kış oldum,sen yaz
Şimdi sen yoksun ya yanımda
Esiyor yüreğime soğuk bir ayaz

Bitmedi bir türlü çığlıklarım,haykırışlarım
İlkbahar adından utandı
Gitti dedim baharım,güneşim,ayım
Tüm yapraklar dallarından asıldı

Siyaha büründü sokaklar büyük bir sessizlikle
Sen yüzünden sevgilim,senin peşinden
Hüzün yeli esti birden ve tüm mutluluk
Geçti,gitti bu şehirden

Artık dışarıda kahkaha sesleri duymuyorum
Çığlık çığlığa duvarlar,üzerime geliyor
Kar beyazı derlerdi ölüm için
Evet,beyaz olan ölüm bile
Siyah elbiseler giyindi benim için

Kainatın tüm çiçekleri solgun
Ayrılık yağıyor üzerime ince ince
Bitecek bu hasret,bu acı,bu oyun
Ellerin ellerime değince

Gelmiyorsun ve bilmiyorsun
Yoksun diye yırttım tüm anıları teker teker
Attım ateşe hepsini
Gözyaşlarımla beraber

Artık tokum aşka da sevgiye de
Güneşin pencereme değmesine de
Bir küçük tebessüme de
Yine de sevgilim gelirsen
Mutluluk yüreğimde filizlenecek
Belki şairliğim sona erecek
Ama dünyanın en güzel şiiri
Gözlerinde can verecek

Duayla bekliyorum gelmeni
Kaç zaman geçti bilmem
Yitirmedim ümidimi

Gittiğin yerlerden dön hadi
Ben de vedalaşayım ayrılıkla,acıyla
Oturalım ay ışığında,bir beste yapalım
Papatyalar yerleştireyim saçına,aşk şarkılarıyla...