Hüzünkar

Sensizlik öyle soğuk bir iklim ki
Denize atarım deniz üşür
İçimde alevlenir en dolu yağmur
Ağlayamam gülüşüne iz düşürür

Bir acı sızar gözlerimden göğe
Gece hüzünkâr yüzüme yerleşir
Hoyratça büyür yalnızlık ağacı
Rüzgarlar pencereme kuşlar taşır