Hüzünlerin Adamından Haykırışlar

Ne oldu bana böyle,
Niye hep hüzünlerin adamı oldum,
Neden kalbi kırılan,üzülen benim,
Aşağılanan,hor görülen bir aptal,
Aşk dilenen bir zavallı gibiyim.
İçimdeki kor,bir yangına dönüşür,
Sol yanıp hep ağrır durur,
Hep acımasızca vurur sevdiklerim,
Her defasında kalp ritmim bozulur.
İçime akıtacaktım gözyaşlarımı,
Tutamadım sözümü,ağladım.
Ağlamasaydım çıldıracaktım.
Nasıl bir sevda bu anlamadım gitti
Ben bunları haketmiyorum inanın
Niye böyle oluyor her zaman,
Yoksa sevince,tam seviyorum diye mi,
Ölümüne kadar sevmek mi suçum yoksa.
Yoksa aşk yalan da ben mi bilmiyorum,
Yoksa delicesine aşkı abartan ben miyim...
Bana acı çektirmeyi seven Beyaz gülüm,
Kaderimse acılarla boğulmak,çekerim.
Biliyorum ben deli gönlümü,
Sevince mezara kadar severim...