Hüzünlü Renkler Şarkısı

Bu gece seni düşündüm yine
Yıldızlar seni düşürdü kuyruklarından
Bir damla yaş bıraktım penceremden
Ruhum hiç geri gelmeyecekmiş gibi ayrıldı bedenimden
Tanrı, günah gibi işledi yüreğimi defterine
Sonra yer gök çile
Sözümden düşen binlerce parça
Gözümden bir damla

Anladım ki renk renk bakan gözlerin
Ağlamaya ramak kala beni
Alır da götürürmüş buralardan
Anladım ki içinden haykırmak diye bir şey yokmuş
Acı bir değdi mi yüreğine
Feryadını tüm kuşlar duyar
Bir feryat ettiğin duymazmış

Ne kadar uzak hasret
O kadar yakın acıymış
Ne zor
Ansızın kapıları vurup
Kendini karanlığa bırakmak
Kalbinde yarayla
İçine basılmış taş
Ve kilometrelerce sızıyla

Adımlarıma kum taneleri şekil vermeseydi
Ayaklarım bastığım her karışa çığlık dökerdi
Beni vurmasaydı güneş bu denli haince
Geceye sığınmazdım belki
Yıldızlar kuyruklarına düşlerimi takardı
Sonra tanrıya emanet ederdim gençliğimi
Belki mutlulukla takas eder diye
Yirmi bir kere üflerim çiçeklerin kulaklarına nefesimi
Rüzgar alır götürür de saçlarımı
O, işitir mi sesimi

Düze çıkmak ister miydim
Bakıyorken gözleri böyle şiddetli
Okyanuslara tsunami yakışır
Yüreğime deprem
İçim
Fırtına

Kılıksızım bunca elbisenin içinde
Penceremde korku var
Bende karanlık
Perdem tam bir korkak
Bunca kırgınlığın arasında
Ne zor be yaşamak

Sormayın
Çünkü susamam
Konuşursam duyamam
Duymazsam konuşamam
Ne biliyim belki
Yaşayamam