Hüzünlü Şarkı

Bir "vazgeç" ısmarladım, dile gelmeyen her cümlemin sonuna.
Kolay olmadı, biraz üzüldüm belki
Biraz kızdım kendime.
Sonra bir Sezen daha açtım, yaralarımı biraz daha açtı.
Demli bir kaçak çay doldurdum, en ince bellisinden.
Bu gece vazgeçmemin ilk yıldönümünü kutluyorum, elit yalnızlıklarımla.
Eşraf geniş.
Baş köşede hatırlamak istemediğim anılarımız,
Ardında terkedişini yad eden hüznüm.
Güzdü mevsim, anımsar gibiyim.
Sen öpünce, hayat geçerdi yanımdan; tanımazdım.
Zaman, su olurdu sanki.
Sus olurdu sonra,
Sus pus olurdu, pelesenk her özdeyiş.
Canım yanıyor şimdi.
"Yarim keskin bıçak" diyor, yine.
Aksini idda edemiyorum.
Vazgeç diyorum kendime.
Ne yapsam da susmuyor, sağ omzumdaki melek:
"Nerde bende o yürek" diyor.
"Yardan cayacak..."