Huzurun Çerçevesi

Uzun bir ayrılık geçmişti yüreğimden
Sen gelmeden önce
Ve ayrılık bitti sanma gelsende
Bil ki ,ne senmişin beklenen
Ne de benmişim bekleyen
Aslında gelmeyenmiş gidildikçe hiç bitmeyen...



Günler ruhuma sıkıştıkça
Sebebsiz izler düşüyor satırlarıma
Kalemim feryat edip
Kagıtları karaladıkça
Boğululur siyah gözyaşlarıyla



Bana sus diyen her dile
Bana konuş diyen her gönüle
ruhum sıkarken kurşununu
namlu aslında dayanmış benim tenime



hayat parmaklarımın arasından kaydıkça
sırat urganını çeker boynumda
Ne zaman elimi atsam aydınlığa
Bir karanlık bulastı ruhuma
Aldandı
Yetmedi
Aldattım ruhumu binlerce ademoğluyla



Geçte olsa farkettim ki
Yastığımın altında unutulan o sessiz ninni
Kızlarımın ismi
Bir hoş geldine sığan
Mutlulukla çalan kapımda ki
Hayatın kendisi
Yani eşimin sesi



İşte buymuş aradığım
Hayatın bana en güzel hediyesi
Huzurun çerçevesi






duygusalca diliyle