İ̶f̶l̶a̶s̶ (İ̲f̲l̲a̲h̲)

Ölümün beşiğinde sallanırken hayaller
İflasın eşiğinde uyuyakalır gerçekler
Sonra bir rüya başlar meleklerin ninnisiyle
Basar karabasanlar bir anda şeytanın azmiyle

Ve insanlar iki rüya arasına sıkışmış
Ağızlarında yorumlar hayırlı hayırsız
Sussam öldü sanırlar
Konuşsam cahil tanırlar
Uyansam gerçek olur iflas
Hayaller karışır yazgıma satırlı satırsız
Ayıramaz şiirlerim bile
Vicdanım nefsimle çatışmış
Çıkar beni bu rüyadan heyhat
Yanlış tanımışım ben yastığımı
Yanıyorum yorgansız...


Aşar beni bu işler
Üzerimde vefasız gidişler
Gözlerde hep sinsi gülüşler...

-duysan inanamazsın-

"sıra sıra evler
masallardan çıkan devler
hiç görmediğim eller
uzanır rüyalarıma"

Olmasın böyle iflas
Kalmasın böyle miras

-görsen tanıyamazsın-