İbrahim Abim

Dünya gözüyle görmeden girmişsin kara toprağa
Görmesemde bilmesemde seviyorum canım abim.
Doyamamış yavruların o gül yüzüne bakmağa
Hasretin yakıyor bizi özlüyorum canım abim.

Büyükler anlatır seni çok yiğit bir adammışsın
Hayatını doğruluğa feda edip adamışsın
Üstüne göçünce toprak oracıkta can vermişsin
O gün seni bilmesemde soruyorum canım abim.

Kara haber gider köye toplanır herkes başına
Bunu duyan kardeşlerin boğulurlar gözyaşına
Baba ayrı bir perişan kalır gariban başına
O gün acı çekmesemde ağlıyorum canım abim.

Daha yaşın yirmi beşken genç ömrünün baharında
Öksüz kalmış yavruların annelerinin kucağında
Kurtulsunlar diye dede verir öksüzler yurduna
Yokluğun yakıyor beni arıyorum canım abim.

İkiside sadık sana bıraktığın oğulların
Hepsi dua eder sana boy boy olan torunların
Sana layık olmak için çalışıyor yavruların
Hiç yüzünü görmesemde seviyorum canım abim.

Elbet bir gün gideceğiz elimizde değil seçim
Babasızlık büker boynu yetimlere zordur geçim
İçimizde bir yarasın yanıyoruz için için
Hiç aklımdan çıkmıyorsun yanıyorum
canım abim.

Hayır niyetiyle çıktın ebedi yolculuğuna
Rabbimiz kabul buyursun ebeden has kulluğuna
Mazhar eylesin inşallah Muhammedin dostluğuna
Rabbim bizi cennetinde buluştursun canım