İbrahim Asker

İbrahim bir köy adamı
Bir köylü kadın İbrahimin annesi
Bilmese de okuma - yazma
Elinde gürgen saplı kazma
Hayat verir tarlalara
Okur karanlığın canını


Anne dertliydi yalnızlıktan İbrahim asker
Allah'ım ateşlere at bu yalnızlığı...
Bu ananın eli kolu İbrahim

'İbrahim'im dönse askerden ' dedi
Evlendirebilsem dedi
Dedi de dedi

Sağ salim dönse kurbanlar kesecek
İbrahimsiz karanlıktı her yer
İbrahim dönse askerden
Bir de evlendirse
Başka dert dert değil...
Ah hayat hiç de mert değil


Bilirim bütün anneler melek
İbrahim'in annesi bir başka melek
Öğütleri yıldızlar gibi
Dualar öğretti İbrahime güller gibi dualar
Seccadeler serdi önüne İbrahim'in


İbrahim and olsun dedi
Güneşler taşıyacağım anneme
Annemin hakkı beyaz gül fotoğraflar
Yıldızlar dolu gül fotoğraflar
Çöllerden çekeceğim annemin ellerini
Karanlıklarına ümit ışıkları tutacağım....

Uyumuştu bebek İbrahim sadece annesinin ninnileriyle
Anne sesiyle söylenen ninniler güzel
Ninnilere şefkat katar anne sesi
Çocuk İbrahim sadece annesinin çorbasını içmiş tas tas
Yoktu başka kimsesi...
Olmasın da başka kimsesi
Anne eliyle yapılan çorbalar güzel
Çorbaya şefkat katar annelerin elleri

Bir yaşlı kadın olmuş İbrahimin annesi
Onu üzgün görse
üzülür İbrahim
Onu mutlu görse mutlu olur
Evin tek kandili o
Bebek İbrahimi babası sadece bir kaç gün görmüş
Hastalıkla savaşta mağlup asker o...

Kartal bakışlı bir kelebekti elleri İbrahim'in
Zaman bahar olurdu İbrahim'e
Yanındaysa annesi
Yıldızdı gözleri
Yıldızları görmeye ne hacet
Yetiyordu İbrahime annesi

Yaşlı anne
Yıldızlar seyredilir gibi seyredildi
Kayıp gidecek gibi bir yıldız daha
Bir korku yedi yüreğini İbrahimin hep

Sarsıldı birgün İbrahim acı bir gerçekle
Ah Ölüm olmasa annelere...
Ah ölüm var annelere
Neden Allah'ım ölüm var annelere

Kayıp gitmişti o yıldız
Güneşle yaşadığına
Yıldızlarla yaşadığına
Şahit oldu annesinin İbrahim o gün-bu gün


Annesi ölmedi ki İbrahimin...
Evet evet ölmedi
Anneler hiç ölmez
Bilirdi bunu İbrahim
İnanılmazdı annelerin öldüğüne İbrahim'in köyünde


Sarsıldı birgün İbrahim acı bir gerçekle
Ah Ölüm olmasa annelere...dedi

Nurdan bir çehresi vardı İbrahimin annesinin
Şefkat pınarıydı İbrahimin annesi
Hangi çöl yutabilirdi o pınarı...
Elleri nasırlı annesi ölmemişti İbrahimin

Bir gün İbrahim şöyle demişti annesine:
'Ayağına toz olunur
Senin gibi bir annenin
Anneliğin bir destan...'

Bakışı şefkatli
Duruşu şefkatli
Bir şefkat meleğiydi annesi
Sevgi doğururdu yüreği sürekli

Bir gün şöyle dedi İbrahim:
Gül kokardın annem
Bir melektin annem...
Hiç istemedi annesinin öldüğüne inanmak
Mavi bakışlarımı
Ben o denizden aldım dedi birgün
Başka bir gün:
Çiçeklerim var benim
Annem bir bahardı...dedi.
Güneşi bildi annesinin ak sütünü yolunda...
Fotoğraflara baktı bir gün:
Şefkat yatağıydı kolların dedi...
Annesiyle yaşıyor,Uzakta değil gönülde annesi en güzel dünyada annesi...