İbret

Cümlelere döküldü bütün hüzünler
Ağlamaklı oldu yine o gülen gözler
Her kelimede her cümlede sen oldan bile
Bu yüreğim sana nefretini besler

Yüreği beş para etmez insanları gördüm
Onların arasına seni de kattığım için üzgünüm
Saçlarıma yağan karlarla gececek bu ömrüm
Ama olsun ibret veriyor bana dünüm ve bugünüm