İç Hesap/ Can Dost

uzakta olmanın en kötü yanı nedir bilir misin ?
ağladığında bir omuz bulamazsın,
elini tutacak kimse kalmamıştır yanında..
mesela kimse uyumadan önce başını okşayıp,
iyi geceler canım demeyecektir..
ve daha bir sürü şey...

bunun adına"kendi ayakları üstünde durmak!"
demişler...
kendi başının çaresine bakmak,
diyenler de var!..

oysa ne ayakların,
ne de başın tek başına yapabilecek kadar güçlü değildir..
bir haber aldığında,
sarılacagın bir dostu seneler sonra bulursun,
buldugundan bile emin olamayarak...
canım dediğin adam,
canını almaya kalktıgında da,
yeniden başlamak istersin hayata,
her ölümde yeniden doğmaya çalışarak...

elinden tutup sokak sokak gezebileceğin ,
bir sevgiliyi..
seneler sonra buldum sandığında,
yine yanılmışsındır aslında...
sonra belki de anlaman gerekenin,
yalnızlık oldugunu bilir,
yine de bununla savaşmaya çalışırsın,
yenileceğini bile bile..

uzakta olmak zordur,
candan, canandan, yardan,
anandan babandan,
zordur işte...
zordur çünkü; omzunda ağlayamazsın hiçbirinin...
omzunda ağlayamadıgın insanla,
gezmek de güzel gelmez insana...
çünkü düşünürsün,
dün ağlıyordum yanımda mıydın diye ...
değildi der içindeki ses,
ve bir çatışma...
sevmeli sevmemeli diyerek...

aslında herkes yalnızca kendini düşünürken,
ne kadar salakmışım dediğinde,
yani iyi niyetinin alay konusu olugunu gördüğünde,
belki çok geç olmuştur vakit...
kaybettiklerin kazandıklarını geçeli,
yıllarolmuştur...
zaten hiçbirşey de kazanmamış aksine hep,
hörgüçden geçinmişsindir deveden farksız.
hiçbirşeyin anlamını bulamadıgın bir anda,
hele bir de uzaktasın ya...
bir ağrı saplanıverir kalbine...

ve bir düşünce deryası sarar zihnini,
hani nerdeler?
hani o sensiz yapamam diyenler dersin...
yokturlar ve onlarsız devam edeceğini bilirsin!...
devam edeceksindir!
etmek zorundasın...
yaşam devamededursun, bir köşede bekleyeceğim diyemezsin...
ve artık herseye olan inancını kaybetmişsindir..
ne tanrı ne kitap ne mucizeler...
hiçbirşey kalmamıştır benliğinde...
yalnızca bir umut kalmıştır canına canana dair...
bir tek o yaşatır insanı,
bu raddeden sonra!...

...