İç Kale

Büyük bir kale
İçimde
Ondan da büyük bir iç kale
İçinde....

Her adım attığımda
Tökezlerim
Yıllardır direnirimde
Ruhum izinsiz açılır
Güçlü bir el
Zorla arkamdan iteler..

Kesif bir koku duyarım içinde
Aynı oranda
Kolumda bir korku
Ürperirim....

Göz gözü görmezken
Hayret ederim!
Nasıl olurda
Evrenden uzaklaşan sözler
Duvarda bu kadar net okunur ...

Sonra;
Sisler içinden
Siluetler belirir bir bir
Hepsi aynı anda konuşmaya başlar
Duyarım
İçlerinde değişen yok
Nasıl olur?
Bir kişi bile değişmemiş...

Kızarım kendime
Nasıl izin verdim
Hepsi elini kolunu sallayarak
Göz bebeklerime bakarak
Girmedi mi içeri?

Hızlıca demir kapıyı sürgülerken yeniden
Her yerim bembeyaz olur
Yüz yıl yaşlanırım birden
Bilirim
Tekin bir yer değil
Yaşımı değiştirir
İklimlerimi değiştirir
Bir zaman
Mıh gibi çakılı kalırım
Nefes bile alamam
Yeniden öldüm sanırım.....

Her giriş çıkışta
Anahtarları saklarım
Ardından
Üç günlük bir uyku...