İç Toslaşmaları

Suladım tüm kinlerimi
Yaktım sonra firezlerini
Senin avutmadığın öksüz bebeleri emzirdim kusmuklarımla
Ve pislikle dolu sandığım bir çukura attım urganı
Hayalleri çekmek için
Ya da devekuşluğuna soyunmak içindi
Kafamı gövdemden aşağıda sanmışlığım

Aslında sadece kibrit yaptım kinimi
Yaktım ve söndü..
Ki kin tutmadım hiçbir zaman
Tutunmadı imgelerime
Nedense hep haram kılındı murdar kelimelerime

Kasıp kavuran bir tufan düşün
Ki esmekte
Ecramı ve beşeri matemsi bir karambole sürüklemekte
İşte susması gerektiği bir an'a tutsak lal oldu
Kendi kefenini biçti, çuvaldız da batırdı hem

Kendi münker nekir'iyle cebelleşti bir hayli
İç toslaşmaları haddindeydi
Neydi bu yaşanmış sara krizi..!

Herhalde bir siluet, görünmez kalan tuvallere
Kıpırtısı hissedilmeyecek bir karınca, ayaklar altında
Olgunlaşma safhasında bir rint toprağın deminde
Veya gül de, dikenlerinde yaşamakta hala.