İçi Mühlet Verilmiş İnsanlarla Dolu Ruh

hırçın ayakların serzenişi öte yakada duyumlu
girerken yamacına su
damlamalı kaçkın yareni muştu
medet
iki laf arası sensizliğin senfonisi
uçuk kaçık dinlenmelerin zaiyat sonu

masumiyet iklimi
ovanın kurak çayırlarında gizli
itiş kakış gökyüzü yolculuğu hep kalabalık
yerdeki denizlerde suratsızken balık

ve sezgisi kendine saklı
mevsim düşü
bu yaz
yakın geçmişe bağlı
usulca alır şimdi
sen bana ben sana karşı

herşeyden nem kapar şiirlerin ritmi
acı sürülse tenine
meltem essin ister sesine
gelmez beklenen
gider bekleyen

çalakalem yazılır resmin verdiği duygu
yılışık sebepler
seri sonunda beklerler
bakarsın göremezsin
elinle hissedemezsin
kalbinde gizlidir içi mühlet verilmiş insanlarla doluyken ruh

telmihinde anlatılırken yara
cevap alınamayan vefa soruları
yüreği ç/alınmış bedenin ince yanlarını yakar
ahir ömrün çirkin hayallerinde
ikili düşüncelerin suskun sözlerinde sorgulanır geçer
ki rustik hasar kaplı dış pencerende
denizlerin aynası gözükür
gönül bu sese kulak verir
yitip gider ziyan olur özlem
sırrı kalmaz hicranı kopar ayrılığın
ince bir gül kokar
unutulur buruk yanıklar

yöre yöre
tanıdık kimselerin ayrı yüzlerinde
bilindik eksik cümleler
sokulgan sayfalara saklanırlar
aklanmaya çalıştıkça satır içi parantezler
tutturulamayan zamanda geleceğe yönelirler
söz sana verilir
gözler bana vurur sonbaharı, kışı, ayazı, sızıyı

unutkan bir filmin b/ölümünde
yağmur gibi
çisentiler serpilir yerin kulağına
ayrıksı heves uğruna ıhlamur ağacında lisanı kırgın
yılgın
dört fasıl üstü dillendirir saliseleri
beyhude sendeleyişlerdir bunlar
sıkı şemsiyende olsa ıslatır artakalanlar

ağır uzak
yakın poyrazların yolculuğunda musavi
atlasların ötelerinde mavi
içinde kirli
kanat çırpar kırdığın kuşun ömrü

düşbozumu çekeler yedi düğüm ipi boynumu
serpiştirdiğin ümit tohumları ne de çok boğucu

düşün
sen daha söylenmemişken
kırıldı huzurum
aşk boyu...



07.08.12