İçim Acıyor

Zamanın kumları savrulunca yokluğa
Kayıp ruhlar çağrıldı son huzura
Gelenler oldu mağrur ve şerefle
Mahcup ve mahzun kaçmak isteyenlerde

Bin duygu var derler bir yürekte
Belki , ama efendileri korku
Ara ki bulasın mutluluk nerede
Bilirken hep kaçınılmaz sonu

Atmadım , çıktım huzura sırtımda yüküm
Takat kalmadı halimde , iki büklüm
Tek suçlu benmiyim sormak istedim
Korktum soramadım, doğruldum , küstüm