İçimde Baharın Eserdi Her Nefesimde

şiir demine kendimi b/ağlarken
kimi görsem sen gelirdin aklıma
o sonsuzluk denizinde

saraylı gül kokulu bahçeler gibiydin
nergiz papatyalar
kekik kokusu gül açardı içimde

bir of çeksem senin kahrından
yüreğimdeki seranın buharı d/ağlarıma çekildi
heyelanlı uçurumlu kıyılardan deniz vurgunu kalbim

dalgalar içimde sen ç/ağlardın her seferinde
sen tüterdin eski kara tren misali karalar b/ağlardı
dümeni soy ağacına boyanır gönlümün yarasını
sesin bedenimi sözün ruhumu esir almıştı

sonrası uçuşların pervanesi
zamana gönül sarar nazlı yarim hayalimde
gitmeyen gelmeyen bir ölüm vardı
bitmeyen ömüre sığmazyan sonsuzluk denizinde
her sabahın şafak vaktinde

güzel olan zorluğun deminde
yokluğundun içimde sen
yaşıyordum sevmek kadar yokluğun zamana doldu

ben senden aşkın zehirini yudumladım
ışığın karanlık darasına haykırışımla
seviyorum aşkın en güzelinde bil..!

cengin şerine düştüğümden beri
gönül yorgunu zamana vurdu göğsümün hevesi
öldüm senin derdinde gül yüzlü xezal
gülüşlü gözlerden akan gülsuyu serpildi gönül tahtıma..

içimde bitmeyen sevdam oldun
solmayan gülüm
içimde baharın eser her nefesimde

25*02*12*Karataş