İçimde Bin Bir Ukde

Umut pınarlarının suyu tükenmiş
Solan güllerine göz yaşı döktüm...

Şafağı bekledim elim koynumda
Demledim kanımı çay niyetine
İçtim yudum, yudum acılarımı
Kayboldum gecenin suskunluğunda

Hediye aldığın çakmağı kırdım
Yarış atı gibi yordum kederlerimi
Bir şarap tasında boğdum sevdamı
Yüreğimi umutlarla avuttum

Çığlıklarımı sakladım kibrit kutularına
Tütün tiryakileri yaksın diye aşiyanları
Alıştım sayende meşk-i serkeştilere
Hepten hasret kaldım türkülerine

Dön diye nasıl yalvarır insan sevdiğine
İşte ben bunu bir türlü beceremedim...

Kahır ektim yüreğime ip ince
Acısı bol hüzünlerimi sürüye kattım
Burnumda hasretin tüttüğü anda
Yangınlarımı kör bir kuyuya attım

Yavan geliyor artık yok hayatın muştusu
Bir yürek dolusu aşk hurdası saklı içimde
Emekliye ayırdım sensiz sevmelerimi
Asla pişman olmadım gönül işçiliğinden

Döküldü dallarımın alları yeşilleri
İçimde bin bir ukde sahipsiz kaldı
Ya bir haber gönder ya kendin çık gel
Belki hallerimi görür de sevinirsin

Sana yalvardığımı düşünme sakın
Bahaneler ardında söz saklanmasın
Günaha da suça da ortağız biliyorsun
Payına düşeni al bari hakkın kalmasın

?Göz görmeyince gönül katlanır? derler de
Ne mümkün katlanmak hasrete derde
Sende kaldı her şeyim aklın ve fikrim
Her gün çiledeyim her gün kederde

Beni bir başıma bırakma böyle...

Ozanca/İzmir