İçimde biri var

İçimde biri var 

Başa çıkamıyorum 

Söz dinlemez hale geldi

Anlatamıyorum 

Yangın yerine dönmüş 

Küle dönmüyor söndüremiyorum 

İçimde 

Kızıl bir kor gibi

Yaşayamadiklarıma sarılmış 

Gündüz ayrı gece ayrı 

Ağlıyorum. 

Damarlarım üzerine basılmaktan

Yassı bir halde uzanmış 

Takati yok kaldıramıyorum. 

İçimde ta içimde

Ben bile el uzatamıyorum 

Bir deli var 

Geceleri ilaçla bile uyutamıyorum

Ne doğrular kar ediyor

Ne de yalanla avutabiliyorum

İçimde biri var

Ben artık onu tanıyamıyorum 

Tek bildiğim kıyamet yakın,

Kaçayım diyorum

O kadar dağılmış ki dünyam 

Parçaları toparlayıp gidemiyorum

Kıyım kıyım kıyılmış haldeyim 

Tekrar toprak olsam diyorum

Nafile!

Bir daha ete bürünemiyorum.

Ne yaptınız bana diye haykırıyorum da

Sesimi çıkaramıyorum 

İçimde ta içimde

Hüngür hüngür ağlıyor çocukluğun

Kanayan dizlerine bile değemiyorum. 

Bırakın artık,

Bırakın beni.

Bıraksanız da o kadar almışsınız ki,

Zaten artık gidemiyorum!