İçimde Dirilen Çocuk

Bir yol çizdik kendimize.
Çizgilerimiz kesik kesikti
Ve sisli yollardan geçtik...
Göz gözü görmez sokaklarda bekledik.
Bilindik, tanındık bir sima istedik...
İkimizde gönüllerimizden geçtik aynı anda...
Ama söyleyemedik...
Asılı kaldık sükûtun altın kanadında...
Issız tünellere bıraktık bizim olanları...
Yüreğimizi unutmak hissi tırmaladı.
Ve rehine tuttu hatıraları...
Verecek neyimiz yoktu ki veremedik?
Ümitler hep yeni günlere gebe kalır...
Biz açamadık güneşe gözlerimizi...
Ağlayışlarımız nefesimizi yankılatmadı kulaklarımıza...
Belki de biz hatıraların düşüğüydük...
Küçücük tabutlar aldı bizi.
Sardı her yanımızı...
Dilimiz acizliğiyle kelepçelense de
Sözlerimiz tutsaklarda bile savaş açtı yalanlara...
İstediğimiz neydi ki alamadık?..
Yıprandıkça yıprattık kelimeleri...
Kifayetsizce dolaştırdık soysuz sokaklarda...
Eskilere sığınmak isteseydik değişir miydik?
Değiştirebilir miydik her şeyi...
Yeniden...
Başarabilir miydik aşınmamış yollarda yalınayak yürümeyi...
Beraber yaslandıkça kaskatı acılara
Sevebilir miydik kaldırımları...
Islanmayı diler miydik yağmurun altında...
Arınmak hoş gelir miydi can yakan günahlardan...
Hainlik kokmadan soyabilir miydik üstümüzden hissizli yatı
Direnebilir miydik fırtınalara.
Sığabilir miydik misler kokan yuvamıza...
Isıtabilir miydik gülüşlerimizin sıcaklığıyla...
Temizleyebilir miydik geçmişin iğreti izlerini.
Her şeye rağmen...
Dayanabilir miydik hırçın sularla boğuşmaya
Yetişir miydik son kez umutla yaşamaya?
Geceye inat yıldızları alır mıydık koynumuza
Sarıp sarmalar mıydık bize ait her şeyi
Korkmadan...
Her şeyden önce biz
Yeniden biz olabilir miydik?
Tıpkı eskisi gibi..
İçimizdeki çocukla.??