İçimde Kaldı Sızın

Sonra,
yolları hiç olmadı senden sonrasının.
Herkesin derdi kendine ağırdı,
yokluğunun dili lal,
kulağı hep sağırdı...

Kaç öpücük
kaç şiir
kaç cümle geçtide aramızdan
içimde kaldı sızın, kimseye benzemezliğin.
Gidişin sıra
gülüşün isyan kaldı bana
susuşun devrim.
İki kent arasıyım birazcığım
yasaklıca sevdim...

Yüreğim yetmez yazmaya bütün Sen'leri
dar gelir sokağıma haykırışlarım /

Şarkıların kokusunda uyuttum çocukluğumu,
incecik üşümeler geçti içimden,
hıçkırdım.
Oysa sadece
mutluluğun dibini sıyırmaktı maksadım...

Gözyaşlarım,
mezopotamyayı sulayan dicleydi de,
bu yüzdendir bahçesiydim tüm acıların/

Herkesçe bir dilde konuşmak istedim,
çünkü bilirdim ki,
savaşılmadan kazanılmazdı hiçbir aşk.
Savaştığımdın sen benim,
ve neyim yoksa, eksik saydığım...

Gözümde çiğ damlası, ağlarım kuytularda..
Sana gelmek umuda yolculuktur,
haykırmaktır gündüzü geceye.
Ahh benim diğer yarım,
aşkın ıslattığı kadarızdır hep,
ıslandım satırlarca, ıslandın.
Oysa,
ne kadar da tazeydi umutcuklarım...

Korkularındayım düşlerimin,
bir hüzzam yürür suskuların içinde.
Ne dilekler asmıştım da yarınlara,
hep gündoğumları kaldı ellerime
Birer birer savruldum hatıralardan,
eylülce, eksilen hüznüme baktım.

ve ben en son
notalardan seni çıkardım...

Ne uzun bir heceydin oysa dilimde,
gözlerimin ateşinde ne kadar da yangın/

Susmuyorken gecelerim,
gömüldükçe bıkmadım ölmekten.
Üşürken dört kitabın önsözünde
sana baktıkça ısındım.

Sen ki benim ömrümün baharlarını adadığım
hep,
ayrılığın arka bahçesiydi çığlıklarım.

Baştan sona eksiğim sensiz
baştan sona darmadağın.