İçimde Ki Sokaklar Islak

.../
Tek ikamet bildiğim yüreğin
Şimdi yoksun yersiz, yurtsuzum ey yâr...





Ahh özlemimi katmerleyip
İki dudak arasında asan yâr
Mevsimler dilini yutmuş
Ağustosun avuçlarına sığınan bulutlar
Gidişine ağlıyor
Gözlerim imansızca hüznü ağırlıyor
Senden habersiz bize ağlıyor
Bu şehir içime devriliyor
Yokluğunda eziliyor yüreğim
Gözlerim gözlerine odaklı
Elim işe, güce varmıyor





Ahh bir bilsen.!
Özlem dilimi, damağımı kuruttu
Dudaklarım ağustos çatlağı senli sözleri yutuyor
Ve seni söylemeyen dilim çürüyor.!





Öyle yoruldum ki senden uzak
Kendime bile kilo metrelerce mesafedeyken
Nasıl güler yüzüm,
Nasıl hayata tutunabilirim ki.?





Ahh içimde ki çölü büyütenim
Ben çıkamadım içinden
Bir bildiğin varsa sen söyle
Aklım almıyor
Gücüm yetmiyor.!
Aklım zıvanadan çıkmış, terk ediyor
Gözlerim yüreğimde ki yangına yağmurdan önce koşuyor.
Sen gideli, içimde ki sokaklar ıslak
Kurumayı bilmiyor...