İçimdeki Ben

Sabahın kör karanlığında kalmış duygularım,
Karanlığa yazılmış birer yıldız sekmeleri.
Ve günle siliniyorlar birden bire, yıldızların güneşe mahkumiyetleri gibi.
Ve ben gece anılarıma uzanıyorum nafile.
O kadar uzaklar ki;
Ulaşılmaz olduğunu,
Fark ediyor parmaklarım, boynunu büküyor öksüz duygularla.

İçimdeki ben, beni dirsekliyor durmadan.
Oysa ben hala 'ben' olmak zorundalıkların ondalık hesaplarındayım.
Şimdi; içimdeki sığmayacak diye,
Bir sürü zincir yaptırıyorum mintanıma.
Kızlık kemerleri diktiriyorum,
Kalbimin en yakın noktasına.
Zindanlarıma duvarlar örüyorum,
Zehirler sürüyorum dudaklarına sus payı.

Yoksa-yoksa-yoksa bir gün, ben çıkacak içimden,
Çok, ama çok korkuyorum...

Ve ağırlaştırılmış müebbette mahkum ediyorum ben' i