İçimdeki Ben Ben miyim
İçimdeki ben
Soluklaşmış bir sabah arifesinde,
Sonsuzlukta yelken almış,
Alabora olmadan düşler,
Bana benden daha yakın
Bir ben daha var,
Söylediklerim,
Kuşkular almasın.....
Selam gülbaharım,
Selam kurtlar sofrasından,
Kaçabilmiş yiğidim, kervanım,
Selam sana ey izmihlal,
40'lar kaç oldu bilmem,
Ben ancak sabaha kalır mıyım,
Mahşer-i kenan..
Dışarda ki uğultu,
Yine kederdesiniz anlaşılan,
Kadehler tutsak olsa da yüzdeki ben-e,
Bir sarmaşık dokunuşları gibi,
Vah etmişse kerem aslı'ya,
Çileler uçup gitse de akşama,
Ben yine vesselam içimdeki ben-e,
Yalan demem,gayr-ı duyasalar..
Arka sokakta inat yapmış bak panzerler,
Atlamış üstüne gezdiğim çocuk,
Gözleri bir o kadar da büyümüş,
Hasret bırakmayacak bizi,
Anlaşılan,
Yarına...
Afrodit,
Bir de sen küsme Ramses'e,
Çılgın olmuşsa tablodaki izler,
Unuttuğum bardak yapışmışsa,
Dudağa,
Eh öyleyse
İç bir su,temizlensin ....
Mahşer-e ak-pak gir,
Her yanın saçılmasın öfke,
Öfke sonunda saadet olur mu bilmem...
Anne,ayaklarım neden büyüyor?
Neden sabahları kalktığımda,
Kızarttığın ekmekler,
Bana kederi anlatıyor.
Kederli ellerin dert görmesin..
İçimdeki ben,
Çağırıyorum seni,
Gel diyorum sana, azat et beni tutsaklığımdan,
Azat et beni yasaların kavrulmuş sıcağından,
Panzerli bakışlardan,
Muşmula suratlı itler sokağından,
Azat et beni,
Adını bilemediğim anahtarsız kapılardan,
İsa Mesih-i çarmıhlayan davlumbazlardan,
Yusuf'u iten itlerden,
Azat et beni öfkeli bakışlardan,
Seher de ağlayan kuşlardan,
Berkin'e üzülmeyen vicdansızlardan,
Yarından umut yok,
Umutlar delinmiş, içinden çıkacak,
Bak ayakkabı kutuları,
Bu kutuları inkar eden inkarcı hedeflerden....
Ey balıkçı,
Yine denizden delinmiş nasırlar la döndük demek,
Nasırlardan selam götür babama,
Yaşasa kim bilir, derdi sana,
''Onlarla ben arkadaştım zaten,
Sekiz çocuğumu okutmak,
Az kürek sallamadım sabaha,
Sekiz çocuk okutmak için,
Tersane yolunda, nasırlaşmış parmaklarım,
Parmaklarımı çocuklarım görmesin diye,
Ne çok saklardım onları..
Ama,ama......
Onları saklarken çok utandım demektir ki,
Makineye kaptırıverdim bilmeden...
Nerde nasırlı parmaklarım,
Belki atıldı denize,
Onu balıkçı buldu...
Ver balıkçı ver parmaklarımı ,
Bir daha utanmayacağım onlardan,
Çocuklarımdan saklamayacağım...
Görsünler bu nasırlı eller,
Nasırlı eller var ya,
Emeğin,emekçinin direnişidir...''
diyemeden öldü babam....
Ey içimdeki ben,
Anam mısın, babam mısın,
Haykırışlarımda sesimden çıkan soluk musun,
Allah'a yalvarırken,
Evladıma uzanan el misin...
Ey içimdeki ben ne olur bana dön....
Söz bir daha senden hiç ayrılmayacağım....
HİÇ....HİÇ....HİÇ....
Günün şiirini kutlarım,
👍
sevgiyle kalın...
Zekiye Ayvaz'dan farklı ve güzel bir şiir.
Günün şiirini içtenlikle kutluyorum.
👍
İnsan amelinin emeli taşlanmış beyaz kumaş üstüne
Kendi nefsinden, zalime öyle bir tokat var ki burada..! ve müstehakı da... ziyadesi..
harika bir eser,
kutlar ve teşekkür ederim bu ders için
yüreğinize sağlık...
İçimiz de ki sesler çoğu zaman vicdan, bazı zaman altınci his, kimi zaman başka başka anılsa da susmamalı, susmamalı ki aklımız ve yüreğimiz felah bulsun...👍🤐👍
Kutlarım bu güzel şiirinizi içtenlikle Zekiye hanım...
umut olmalı olmak zorunda şair
nice acılar nice ölümler görülecek daha bu yolda
ne vicdanlar duyacak bu sesleri ne dinler ne imanlar
ama illa ki bitecek kendine gelecek içimiz
tebriklerim değerli ve duygu yüklü dizelerinize