İçimdeki Çocuk
I-
Sabah ezanıyla verildi sala
Minnacık bebekti içimde daha
Gözünün yaşına bakmadı dünya
İçimdeki çocuğu gömdüm be dostlar
Ölmez sanıyordum oysa ben onu
Zulümden bir çember oldu da sonu
Cellatlar acımadan vurdu boynunu
İçimdeki çocuğu gömdüm be dostlar
Alıp götürdüler benden uzağa
Sarmalayıp koydular kara toprağa
Son defa yüzüne bakamadım da
İçimdeki çocuğu gömdüm be dostlar
"Otuz yedi yıl kahrımı çektiğin için ayrıca minnettarım sana çocuk."
Alıp götürdüler benden uzağa Sarmalayıp koydular kara toprağa Son defa yüzüne bakamadım da İçimdeki çocuğu gömdüm be dostlar
böylesi bir dünyda çocuk kalabilirmi insan.yada kimler çıkmamış insanlığından. sen yinede çocuğu yaşatmaya bak ilker dost. tebrikler saygılarla...
Aman Mir'im Sendeki kıtlıksa biz ne edelim Cevahirle !!!!!!!!! Eyvallahım Çoktur bilesin...........
Haklısın Mir'im ki ben bu kıt aklımla hep derim; --- Ölmek dirilmek ve sonra yine ölmek edebiyat ile uğraşan işidir.Şair işidir diyeceğim aslında ya daha değil belki ileride. Muhabbetle.
Ben de Cevahir'i çok hırpaladım ! Ama Mir'im içimizdeki Cevahirler olmadan olmuyor ! Ölüp ölüp diriliyor işte.........
Martı olmak varmış Aslı hanımefendi bir alaca martı.Sabah Beykoz'dan başlamak akşam AyaYorgi çan kulesinde ya da bir balıkçı teknesinde uyanmak.Dert mi? Dert değil hiçbirşey, dert insan olmak insancıklara fazla kanıp yaralanmadan.Bakış açısıyla alakalı aslında dertlerimi seviyorum ben. Saygılarımla