İçimdeki Çocuk Ağlıyor

İçimdeki çocuk ağlıyor anne
Ömrü yarılasam da bir türlü büyümüyor
Eski tat yok artık elma şekerimde
Dizlerim değil yüreğim kanıyor
Ve artık senin buselerinde acımı dindirmiyor
Çocukluğumdaki o saflık nerede anne...

İçimdeki çocuk ağlıyor anne
Her yüze güleni dost sanıyor
Anlatılan her masala hala kanıyor
Pamuk prenses ortada yok nedense
Her taraf cadı kazanı gibi kaynıyor
Hani masallar mutlu sonla biterdi anne...

İçimdeki çocuk ağlıyor anne
Yalancının mumu yatsıya dek derdin de
Yalancılar gezer olmuş artık fenerle
Ay bile şavkını sakınır oldu doğru söyleyene
Karanlık yarınımdan korkuyorum anne...

İçimdeki çocuk ağlıyor anne
Masallarla büyüttün karanlığı görmedim
Doğrularla yoğurdun yalanı hiç bilmedim
İyiliği anlattın kötülüğe düşmedim
Neden yalan söyledin anne?
Gerçek hayat acı ve karanlıkmış öğrendim
Yaram bir iken bin oldu gözyaşımla sardım
Feryadımı kimselere duyuramadım
Sustum anne...

İçimdeki çocuk sustu anne
Büyüdüğünü anladı belki
Ninniler sustu, masallar bitti
Uyandım
Yüreğim sustu artık anne...