Içimdeki Düşman (nefsim)

çıkmadı çıkmıyor içimdeki düşman,
kelepçeye vurulmuş eller gibi,
işlediği günaha olmuyor pişman,
hakka şirk koşan diller gibi.

sonradan değil doğuştan yüklü,
dışarıdan görünmez içimde saklı,
günahta haramda büsbütün aklı,
imana gelmeyen kullar gibi.

iki tane cambaz oynuyor bende,
gemi gibi demirli duruyor sinemde,
iyi ile kötüler aynı bedende,
dikeniyle yaşayan güller gibi.

bitsin artık ne olur senden çektiğim,
yetmedimi emrine boyun büktüğüm,
çınar olsan bahçemde ekip diktiğim,
gün gelir yanarsın dallar gibi.

sessiz çığlığını kulağım duyuyor,
sanmaki bu gafil ayakta uyuyor,
gönlüm bu dolaplara artık doyuyor,
aklım ise nefsimi sollar gibi.

bazen şarırdım silahımla vuruldum,
sonradan anladım halime darıldım,
önünde gitmekten artık yoruldum,
yürüdükçe bitmeyen yollar gibi.

kötüyü her daim iyi gösterdin,
ona ulaşmamı heran isterdin,
söyle bana içinde ne beslerdin,
dipleri görünmeyen göller gibi.

sen ki o şeytanın tasmasız iti,
sen cahil gönüllerin şahlanan atı,
malesef ki emrine amade batı,
ebrehe'yi dinleyen filler gibi...