İçimdeki Ferhat

Suskun zümrelerin sessiz tanığı,
Yokluğunda yanar dil alev alev.
Kâbusumun eli kanlı sanığı,
Ne hortlaktır, ne heyula, ne de dev.

İçimdeki Ferhat küskün dağlara,
Aşk kelimeleri üzüntü verir.
Gölgem bile düştü arsız ağlara,
Her güneş doğuşu umudum erir.