İçimdeki Fırtına

Akşam olunca
bir hüzün iner
gözlerime
nedensiz!...
Dalıp giderim
uçsuz bucaksız
bir denize...
Sakindir denizim
ama bilmezler
içimdeki fırtınayı...
Yelken yapmak isterler
hoyratça
izin vermem!
Kalbimin üzerinde
hakları yoktur
buna...
Gözlerim,
kalbim...
Durgunlukla
fırtına arasında
vurgun misali...
Hayal ile
gerçek arasında
gidip gelirken ben;
ne gemiler
gelip geçer
limanlardan...
ben gene akşam olunca
hüzün ile boğuşurum;
mutluluğun kıyısında.