İçimdeki Mavilere Gömüyorum

Bu gece;
İçimde uçurumlara yuvarlanıyorum
Gözlerim hüzün bulutları topluyor
Yağmur çığlık çığlığa yağarken dışarıda
Marmara da bir kent üşür sensizliğe
Sokak çocukları sığınacak yer arıyor telaşla
Bir yuvaya özlem duyuyorlar
Saçlarını okşayacak bir elin hayaliyle
Çok mu şey istiyorlar sizce
Toprağa düşen her damlada
Umut tohumları filizlenir belki de



Söyle;
Nasıl dayanılır bunca acıya
Senle başlayan cümleler eksik ve sakatken
Varlığına tam alışamadan
Yokluğun mudur bu denli acıtan
Neydi ki suçum bu kadar büyüktü cezam
Ağ' lak hayaller kuşatmış dört bir yanımı
Nasıl başa çıkabilirim ki
Sensiz hiç bir şey tat vermiyorken



Bize;
Sancılı şiirler yazıp
Satır aralarına gizlediklerim
Kulaklarımda volta atarken sözlerin
Us'umda karanlıktan çıkılmaz tüneller
Çözmeyi beceremediğim
Akılımın almadığı denklemler
Alınıp küsmeler ardına bakmadan gitmeler



Yokluğunda;
Her şey anlamsız
Sol yanımda bir kargaşa
Bunu yaşamak gerek anlatmak imkansız
Gerdeksiz bir gecede bakir duygular ölmüşken
Göz pınarlarımda yıkadığım senli düşleri
Kimseler görüp duymadan sessizce
İçimdeki mavilere gömüyorum