İçimdeki Sen

Hazan kokulu bir eylül gecesi
Yine sessizlik kulaklarımı çınlattı sensizlikte
Dalgaların uyuduğu bu sahillerde
Bir ben
Birde içimde ki sen!


Yıldız yağmuru düşer saçlarıma
Işıltılı aklar gibi
Yine hüzün
Yine geleceğe hükmeden
Mazinin ayak izleri duyulur sessiz sahillerde


Açsam avuçlarımı
Bilmem ki;
Tutabilir miyim?
Sen diye, göz diktiğim parlak yıldızı


Kum taneleri savrulurken
Üşüdüm iliklerime kadar
Gözler geriye baktıkça bulutlar ardından


Ya sen!
Kim bilir? ne kadar üşüdün oralarda
Kıyamam sana
Eline
Tenine
Saçının tek teline


Gözlerinde ki yağmur yüklü bulutlarını paramparça eylesem
Gök rengi kaplasa göz bebeklerini
Ve mutluluk öpücüğünü kondursam
Bir içimlik kahverengi gözlerine


Sonra!
Başını yaslasan sen diye atan sineme
Gökte ki ay'ı koparıp takarken saçlarına...