İçime Attığım Küçük Parçalar

Her İçime Attığım Küçük Parçalar
Bir Bir Karşıma Ansızın Dikildi..
Artık Çözüm Bulmdıkça Bir Dağ Gibi Yükseldiler
Ve Bu Kadar Ağırlığı Taşıyamamak Ve kaldıramamak Zor Geliyor Bedenime
Kaçamamak,Nefes Alamamak,Boğuşmak Artık Tüketiyor Yokluğumu...
Beynimin İçindeki O Sesleri Ne durdurmaya Ne De Karşı koymaya Gücü Var..
Ruhumu ateşleyen kor gibi yakan bedenimi saran düşünceleri bir bir parçalayarak rügarın esintisinde dağıtarak içimdeki korun södüğünü hissetmek yeni doğan güne huzur veriyor adeta...!