İçimi Döküyorum

gülmeyen gözlerim var benim
yağmura benzer
sevinmek hayal
güz serinlikleri dolu ancak
içim içime sığmayacak
dolu dizgin acılardan
gizlenerek geziniyorum
sarılıyorum şehre
herkesin güldüğü yerdeyim
yazık ki kapanmaz yaralarım
ışık düşmüyor dünyama
aşk zalim
korkusuzluğumu hançerliyor
yorgunum sürüklenmelerden
umutlarımın bittiği yerdeyim
bahar elbet gelecek diyor
kahve gözlü sevgilim ...



25.12.2012 / Çengelköy