İçimin Dibindeki Fırlama

Bana ikide bir öğüt veren!
Babam mıydın neydin sen
Hep haklı çıktın dediklerinde
Babama kızar gibi kızıyorum şimdi sana
Bir keresinde de haklı çıkma
Başıma türlü türlü dert açma
Bana iyimser şeyler söyle
Bana 'bahar geldi' de
'Çiçekler açacak!' de bahçemde
Yalanı sevmediğime aldırış etme
Yalan da olsa söyle!
Sen de görüyorsun ki
Kara kışa elverişsizim son demimde

Umutlu bir şarkı yaz bir kere de
Yazamıyorsan
'(Güneşli günler göreceğiz çocuklar*)'de
Bu yaşımda bana dünyayı yükleme
Sen komut verme! Sus içimin ta dibinde!

Kulaklarımı tıkasam ne çare
Alışmışsın zırt pırt emre

İçim
Bu sefer seni dinlemeyeceğim
Seninle içli dışlı olmayacağım bile
'Bile bile ölüme gidiyorsun!' desen de
Dönmeyeceğim senin kıblene
Ben gayet rahatım kendi kıblemde
Nasıl olsa sen de geliyorsun benle ölüme
Bir de bakmışsın sen cehenneme, ben cennete
Ayrı düşmüşüz sonunda ölümün eşiğinde.

(*Nazım Hikmet RAN(Büyük ustam))