İçimizdeki Çocuk

Her insanın içinde bir Çocuk yaşar,
Yaşamalı da...
Atamayız, atmamalıyız...
O ÇOCUK hep olmalı içimizde...
Yeni bir hayat demek çocuk...
Coşku demek...
Yaşamımızın başlangıcı demek...
Nasıl ki bir çocuk gördüğümüzde,
İster istemez gülümseriz,
İşte o tebessümdür içimizdeki çocuk...

Kimi hoş duygular sarmaz,
Çocukluktan kalan hatıralar canlandığında içinde...
İstemez miyiz yine çocuk olmayı...
Hatırlamaz mıyız çocukluğumuzu, Keloğlan´ı hatırladığımızda...
Çoğu masallarda olduğu gibi,
Çocukluğumuzu çizeriz anılarımızla beraber...
Hatta...
Bir çoğumuz Orhan Boran´ın Yuki ´siyle büyümüştür...
Hiç çocuk olmadık mı ?
Hiç mi küçük bir çocuk, parmağımızdan tutmadı ?
Heyecanlanmadık mı ?
Tanımadığımız bir çocuk el sallamadı mı bize hiç ?
Bizde geri el sallarken gülümsemedik mi ?
O bize belki yabancıydı,
Ama o içimizdeki çocuğu çoktan tanımıştı...
İçimizdeki çocuktur,
Bize güzelliği, saflığı ve de mutluluğu öğreten...
İçimizdeki çocuktur,
Bizde kalan...
Çocukluğumuzdan öte...



24.10.2009,
Saat 10:55,
Mülheim