İçinde

Kendi Ekseninde döner dünya,
Her vakti uymaz ki sana
Yeşillense de de toprağın bağrı
Sen vermeden meyve vermez asla

Açabiliyor musun gönlünün kapılarını
Havalandırabiliyor musun dipten uca
Sökebiliyor musun yıllanmış kinleri
Küflenmiş hayalleri uçurabiliyor musun sonra
Tozlu mu hala kelimelerin
Kirletiyor mu insanlara dokunduğunda

Umudu maviye boyamadan,
Varamazsın ki ufka
İçin tıka basa doluysa
Gereksiz kof duygularla
Nasıl koşabilirsin ki
Dolu dizgin yarınlara
Ve gereksiz insanlara yol vermeden
Yer veremezsin doğru insanlara

Bir uzun yola çık kendi içinde
Umudunu da koy mutlaka çantana
Bırak kendinle küslüğü artık
Konuşarak biter mesafeler anca...


İstanbul, 16.07.17